Miladin Mitrović: Ukrajinski parlament odobrio genocid nad Ruskom Pravoslavnom Crkvom

Vijest da je predsjednik Ukrajine Vladimir Zelenski 24. avgusta potpisao zakon „O zaštiti ustavnog poretka u sferi delovanja vjerskih organizacija“, označilo je početak nove faze surovog i sistematskoga gonjenja kanonske pravoslavne Crkve i njenih vjernika u Ukrajini. U svojoj suštini ovaj kontraverzni zakon usmjeren je isključivo na zabranu delovanja Ruske pravoslavne crkve i verskih organizacija u Ukrajini koje su direktno ili indirektnio povezane sa njom.

Zakon eksplicitno zabranjuje djelatnost Ruske pravoslavne crkve ili njenih pravnih lica, čija zvanična dokumenta sadrže odredbe o inkorporaciji sa Ruskom pravoslavnom crkvom, ili ako su te organizacije priznate kao dio njene strukture u zvaničnim dokumentima Ruske pravoslavne crkve. Pored toga, zakon predviđa zabranu organizacije čiji su predstavnici uključeni u rukovodeća tijela Ruske pravoslavne crkve, čije poglavare postavlja Ruska pravoslavna crkva, čije aktivnosti zavise od Ruske pravoslavne crkve zbog njenog crkvenog uticaja ili organizacione potčinjenosti. Prijedlog zakona takođe omogućava zabranu vjerskih organizacija čiji su zvaničnici osuđeni za zločine protiv nacionalne bezbjednosti Ukrajine, opravdavanje ruske agresije, podsticanje vjerske mržnje, terorizam, ratnu propagandu i drugo.

Nema nikakve sumnje da je diskriminirajući zakon po svome sadržaju usmjeren samo na kanonske vjernike i sveštenstvo koje govore ruskim jezikom i koji su ranije pripadali jurisdikciji moskovske patrijaršije. Pored ograničenja i kriterijuma koji se mogu primjeniti na zajednice Ukrajinske pravoslavne crkve moskovske patrijaršije, zakon direktno navodi pravilo o zabrani Ruske pravoslavne crkve kao institucije. U obrazloženju se apsolutno neosnovano i bez ijednog adekvatnog argumenta Ruska pravoslavna crkva optužuje da je „ideološki nastavak države agresora“. Uz grubo narušavanje međunarodnih normi o ljudskim slobodama i religioznim pravima, ovaj sramni čin je samo potvrda režimske diktature kijevskih vlasti i surovog obračunavanja sa svima koji identiteski pripadaju ruskom svijetu. Kijevske valsti ne mogu da se pomire sa činjenicom da je Ukrajinska pravoslavna crkva jedina prava kanonska crkva, koju priznaje ogromna većina ukrajinskih vjernika i pomjesnih pravoslavnih crkava u svijetu. Stoga je potpuno očigledno da je usvajanje ovog zakona usmjereno na zastrašivanje vjerujućeg naroda i da će njegova praktična primjena nesumnjivo dovesti do akata masovnog nasilja i progona nad milionima vjernika.

Neposredno prije usvajanja novog zakona, predstavnici raskolničke „ukrajinske pravoslavne crkve“ i zvaničnici predsjedničke administracije Ukrajine posjetili su Istanbul i razgovarali sa carigradskim patrijarhom Vartolomejem. Tom prilikom fanarski duhovnik, koji je 2018 godine uz grubo i neprihvatljivo kršenje kanonskog poretka Pravoslavne Crkve posijao duboki crkveni raskol u Ukrajini, sa oduševljenjem je podržao donošenje novog zakona. Ohrabreni vartolomejevim blagoslovom V. Zelenski i njegove pristalice ubrzanom precedurom u ukrajinskom parlamentu su donijele zakon, sa kojim tobože napokon stiču duhovnu nezavisnost svoje države. Međutim, da zvanična posjeta patrijarhu Vartolomeju prije usvajanja zakona nije bila nimalo slučajna, svjedoči i to što ovaj diskinminirajući zakon daje mogućnost eparhijama kanonske Crkve u Ukrajini da se odvajanjem od Moskovske patrijaršije podčine ili Carigradskoj patrijaršiji ili da postanu dio raskolničke crkvene strukture Ukrajine. Vartolomejev blagoslov na usvajanje novog zakona pokazuje njegov pragmatičan i ciničan motiv: on grubo narušavajući kanone pravoslvne Crkve želi da pod svoju jurisdikciju stavi crkve, manastire i višemilionsku pastvu kanonske pravoslvne crkve u Ukrajini. Koristeći sredstva političke moći, on se po kozna koji put otvoreno zalaže za imperijalističke interese evro-atlantske alijanse. Stoga je projekat o zabrani Ruske Pravoslavne Crkve u Ukrajini bio u potpunosti osmišljen po natovskim standardima: kreiran u Vašingtonu, blagoslovljen u Carigradu i usvojen u vazalnom ukrajinskom parlamentu. Ovaj identičan scenarij primjenjuje se zvaničnim Carigradom i u drugim kanonskim teritorijama moskovske patrijaršije s ciljem slabljenja njenih pozicija sredi vlastitog naroda. Tako na primjer pravoslavne zajednice u baltičkim zemljama koje vlasti u poslednje vrijeme sve više podvrgavaju zabranama, prinuđene su da pređu u jurisdikciju Carigradske crkve, jer im se neostavlja nikakva druga zakonska mogućnost da nastave svoje postojanje. O mogućnosti da se sledi prijmeru Ukrajine razgovaralo se i u vladinim krugovima u Češkoj. Raskolnici Moldavije i Gruzije takođe sa nadom gledaju na Vartolomeja i njegove natovske pokrovitelje.

Kijevske vlasti poručuju da će za ubrzanu proceduru praktične primjene ovoga sramnoga zakona biti ovlašćen Vrhovni sud, koji će UPC lišiti pravnog statusa, što podrazumjeva eksproprijaciju crkvene imovine i zabranu vjerskih aktivnosti u zemlji. Na ovaj način novim zakonom milioni vjernika UPC su svrstani u kategoriju „ne naših“ i „pogrešnih“, i tim samim postali su građani drugog reda. Opšte poznata praksa ukrajinskih vlasti su nasilne metode protiv UPC, koje na svaki mogući način podstiču i pomažu zauzimanje njenih crkava od strane predstavnika raskolničkih struktura. Statistički podatci svjedoče da je u vremenskom periodu od 2019 do maja 2024. godine više od 1,5 hiljada crkava Ukrajinske pravoslavne crkve nasilno prevedeno u nekanosku raskolničku strukturu. Stoga se i usvajanje ovoga zakona može smatrati završnim činom genocidnog istrebljenja kanonske pravoslavne Crkve i njenih vjernika koji imaju hiljadugodipnju istoriju svoga postojanja u Ukrajini. Podstaknut od strane zapadnih mentora ukrajinski režim na ovaj način sprovodi neokolonijalnu doktrinu, koja je zasnovana na ciljevima potpunog uništenja ruskog stanovniptva i nasilnog širenja zapadne imperijalističke ideologije.

Banja Luka, Informativna služba
28.08.2024. SNP – Izbor je naš