Dževad Galijašević: Beli osvetnici

Mogu li Al Nusra i Islamska država preko Bele Al Kaide ojačati svoje baze u Bosni i posredno zagospodariti Balkanom?

Teroristički napad u Beogradu, pokušaj ubistva policajca angažovanog na poslu obezbeđenja izraelske ambasade, kao i pogibija vehabije „Salahudina“ u fokus svetske javnosti stavio je pitanje evropske bezbednosti. Jedan detalj zabrinuta evropska zajednica nije detektovala-stepen njene ugroženosti u direktnoj je vezi sa procenom operativnih sposobnosti terorističkih organizacija i njihovog delovanja u Bosni i Hercegovini.
Da li je slučaj terorističkog akta u Beogradu sračunat i kao poziv na buđenje sinova džihada, i mogu li Al Nusra i Islamska država, preko svoje bele sabraće ojačati baze u Bosni i posredno zagospodariti Balkanom?

SLOBODNA ZONA BALKANA

Bela Al Kaida naziv je organizacije nastale u Bosni koja je kao glavni cilj proklamovala „osvetu za ubijenu islamsku braću u Avganistanu, Iraku i Siriji“. Naziv duguje članovima, uglavnom svetle puti, netipične za Arape koji čine glavninu članstva postojeće “klasične” Al Kaide.

Prednost Bele Al Kaide u odnosu na tradicionalnu strukturu leži u činjenici da su njeni članovi, potencijalni napadači, manje upadljivi u evropskim zemljama- posebno u okolnostima kada su mete strane ambasade, trgovi, mesta masovnog okupljanja, vladine zgrade kao i kritična infrastruktura i snažne ekonomske institucije. Kao idealna za širenje evropske terorističke mreže pokazala se BiH- država u kojoj su kriminal, prostitucija i šverc legitimne kategorije.

Inače, „slobodna zona“ Balkana zadovoljava sve uslove za rad terorističkog podzemlja – na jednom mestu nalazi se i oružje, nezadovoljni muslimani, vehabizam i moćni super kartel Tito i Dino. To objašnjava i pojačano delovanje američke i zapadno-evropske tajne službe na Balkanu, pa tako već deceniju, u Sarajevu postoji protivteroristička baza iz koje se prate i nadziru islamski radikali u Bosni.

SA RATIŠTA – NAZAD U BOSNU

Krvavi tragovi terorističkog napada na izraelsku ambasadu u Beogradu takođe vode do Bosne i Hercegovine, iz čijih se vehabijskih naselja terorizam uspešno već decenijama izvozi u Evropu. Bosna je postala stecište islamističkih radikalnih elemenata početkom 90-ih godina kada se u toj zemlji vodio rat između Bošnjaka, Hrvata i Srba.

Bošnjacima su tada u pomoć pristizali muslimanski borci iz arapskih zemalja, od kojih je značajan broj, nakon rata, ostao da živi u muslimanskim delovima BiH kako bi misionario i regrutovao nove članove. Veze između državnih institucija i svih formi organizovanog kriminala ovde su neraskidive.

Iza vrbovanja novih islamističkih elemenata i organizovanja terorističkih akcija stoji snažna mreža organizacija u BiH. Džihadisti koji su ratovali pod komandom Al Kaide, Islamske države, Al Nusre i drugih terorističkih organizacija uživali su zaštitu Bošnjaka u političkom sistemu. Po povratku u zemlju, prekaljeni ratnici učestvovali su u organizovanju i pripremama za terorističke napade. Konfrontiranja po pitanju razumevanja tog procesa i uloge Islama u njemu kao i neartikulisanog nacionalnog identiteta Bošnjaka, traju već tri decenije. Pripadnost islamu, način razumevanja vere i njenog praktikovanja bio je i ostao problem u složenim odnosima među tri naroda.

Islam se u BiH tumači kao autohtona „evropska verzija“ Osmanskog modela i Hanefijskog mezheba koji zahteva modernizaciju kako bi ponudio odgovor na izazove života u hrišćanskom okruženju, nužnost evro-atlantskih integracija i ponašanje zapadnih društava i država u celini. Iako se potreba za reformom predstavlja kao izraz aktuelnog trenutka, opterećenog ratnim iskustvom, ona je, u suštini, duboko islamska (revivalistička, selefijska tradicija) ali i zapadna (odgovor na evropski kolonijalizam). Islam poseduje bogatu, dugu tradiciju obnavljanja (tedždid) i reforme (islah). U odnosu na Zapad ona podrazumeva odbijanje, odstupanje, sekularizaciju i pozapadnjačenje i islamski modernizam.

VEHABIJSKA NASELjA KAO TERORISTČKE ĆELIJE

Netačno bi bilo reći da su ekstremizam i sklonost nasilju Bošnjacima nametnuti isključivo spolja jer bi to bilo zanemarivanje unutrašnjih potencijala i akcija usmerenih ka promociji nasilja kao sredstva za ostvarivanja političkih ciljeva. Vojne obuke u izolovanim zajednicama i naseljima, učenje religijskih obrazaca koje nasilju daju verski legitimitet jednako kao i potraga za identitetom i odsustvo bilo kakve utemeljene artikulicaje sebe kao specifične narodne zajednice sa dubokim korenima u istoriji – od Bošnjaka su gradili ratničku zajednicu. Zajednicu koja izaziva sukobe a zatim se vešto skriva iza leđa zapadnih država, predstavljajući sebe kao žrtvu.

Institucije zajedničke države imaju svoju ulogu u ovom procesu – nameću dinamiku, omogućavaju resurse, vojne poligone za obuku i nude kontra-obaveštajnu zaštitu. Vežbe vehabija u kasarni Oružanih snaga BiH kao i vežbe koje se svakodnevno izvode u oko sto vehabijskih naselja, klasičnih terorističkih ćelija, opravdavaju se pričama o građanskoj državi i položaju „evropskog islama“ u njoj.

Lista 76 građana BiH koji su poginuli na ratištu u Siriji do 2019. godine – Izvor: Žurnal

METAFORA ZA SVETSKI TERORIZAM

Činjenica je da su vekovima, pojedinci (teolozi, učeni pravnici, sufije i harizmatični propovednici) i organizacije ukazivali na očigledan jaz između islamskog ideala i stvarnosti muslimanskog života. Povratak islamu, Kur'anu, životu Poslanika i ranoj islamskoj zajednici – podrazumevao bi model islamske reforme koja, apsolutno, protivreči proklamovanim političkim ciljevima i načinu predstavljanja vlastitog, islamskog društva kao građanskog i evropskog. Ovakav poredak nije odgovarao onima koji su u islamsku jednačinu ubacili terorizam: namerno i sistematsko ubijanje, sakaćenje i ugrožavanje nevinih ljudi i vladanje strahom zarad političkih ciljeva.

Fanatične mudžahedinske i vehabijske grupe, državni agenti i širi islamistički pokret, uz podršku javnosti, politike i religije, nastojali su realizovati, političke i vojne ciljeve koje je, po njihovoj proceni, bilo nemoguće postići u postdejtonskom miru i na političkim forumima. Kada su svoje ambicije preneli na polje cele Evrope postali su poznata metafora svetskog terorizma.

RAT NA VIŠE NIVOA

Veliki je broj organizacija iza kojih u raznim formama i sa raznih mesta delovanja i uticaja, stoje bošnjačke političke elite u Sarajevu. Njihove političke akcije i lažna lojalnost evropskim vrednostima i interesima samo su pokriće za nekonvencionalno delovanja i niz koordinisanih akcija političkog, psihološko-propagandnog, oružanog, ekonomskog, obaveštajnog i subverzivnog karaktera koje se preduzimaju protiv protivnika, hrišćanskih političara, društava i država u susedstvu, uglavnom, radi ostvarivanja psiholoških, ekonomskih, socijalnih i političkih ciljeva. Na ovom planu, u šemi funkcionisanja ove strukture, rat bez prestanka i kompromisa, ne prestaje nikad i vodi se stalno: na taktičkom, operativnom i strateškom nivou.

NI FILOZOFIJA NI POKRET- TERORIZAM JE SREDSTVO

U načelu, terorizam je uvek politički čin, čak i onda kada angažuje druge motive, kao što su verski, ekonomski ili društveni. Zato, terorizam nije ni filozofija ni pokret: Terorizam je sredstvo. Današnji Bošnjaci kao narodna zajednica, predstavljaju identitet koji se oblikuje u mnogim procesima: verska hijerarhija moćnih diktatorskih, islamističkih društava i država (Saudijska Arabija, Turska i Iran), zatim, diplomatska mašinerija Zapada (SAD, Velika Britanija i Nemačka) i na kraju unutrašnji verski i politički faktor (porodica Izetbegović, SDA, Islamska zajednica). Narodni moral zasniva se na vrednostima koje su od koristi stadu: prosečan Bošnjak ne muči se mnogo pitanjima savesti. On sledi vođu, logikom odanosti i reaguje po zadatom obrascu – što se neka osobina čini opasnijom po stado, to je stado žešće osuđuje. Mržnju prema superiornijima artikulišu propagandnim oružjem osude kao što su: sumnjičenje za navodnu izdaju; negiranje zasluga, kreiranje teze o opasnosti, koja je ogromna; „čovjek mora strepiti i osećati se loše“.

Kriza bošnjačke nacionalne svesti je takvih razmera da je o njoj zabranjeno ozbiljno i argumentovano govoriti kako se ne bi dovela u pitanje njena utemeljenost; celokupan način na koji je ona definisala i shvatila sebe i odredila svoj zadatak u istoriji. To važi za sve forme i manifestacije volje tog identiteta, koji je danas evidentno ogrezao u defetizmu, kukavičluku, mržnji i ekstremnoj, iracionalnoj i mističnoj formi vlastite verske prakse.

Ogoljena, istina o Bosni, sablažnjava. Gospodari političke močvare, islamisti i zapadnjaci, poništili su ideju brige o narodu, čak i onom njenom radikalizovanom delu kojem su obećali da će njegova žrtva biti ugrađena u temelje nove Bosne i Hercegovine, one bez Srba i bez Hrvata…i bez bilo koje društvene grupe kadre da pokvari harmoniju stvaranja Islamske države. Opasni projekat je propao. Činjenica koju su spremni da uvaže razumni, ali ne i zlonamerni tumači i kreatori bosanskih prilika.

Izvor: EagleEyeExplore