U Povelji Srpsko-ruskog bratstva je zapisano da je naše bratstvo naš – prioritet. Utemeljio ga je Sveti Sava, na duhovno-moralnim vrednostima. Ono ima saborni karakter i veliki značaj za region, Evropu i svet. Rusija je danas nesumnjivi vojno-politički lider savremenog sveta, jedan od predvodnika BRIKS-a i svetske većine. U tom kontekstu, evo šta predsednik rodoljubivog pokreta “Izbor je naš“, iz Republike Srpske, Dane Čanković kaže povodom istorijskog značaja našeg bratstva i budućih zajedničkih zadataka u njegovom razvoju:
– Srpsko-rusko bratstvo predstavlja prioritet dugog trajanja. Temelj mu je postavio Sveti Sava na neprolaznim vrednostima, duhovnim i moralnim. Tako je zapisano i u povelji Srpsko-ruskog bratstva, koju je potpisao i Pokret “Izbor je naš”, čiji sam predsednik.
Naše obe organizacije, a pišem i govorim u ime pokreta “Izbor je naš”, ima želju i to čini da javnosti iznese svoj pogled na istorijske događaje, a posebno na procese koji se ne samo tiču srpskog i ruskog naroda, već oblikuju ljudsko društvo i određuju put kojim se ono kreće.
Ovo prelomno vreme traži ne samo nuđenje rešenja za izazove i velike probleme, već i prepoznavanje procesa dugog trajanja, razotkrivanje onih događaja i procesa koji su se već odigrali, a predstavljeni su potpuno u drugom svetlu i iz drugog ugla u odnosu na onaj iz koga se vidi istina. U tom smislu navodim razmišljanja o nekim događajima u vezi srpskog i ruskog naroda i sa tim u vezi procese dugog trajanja.
Srbi i Rusi imaju zajedničkog, najopasnijeg i najlukavijeg neprijatelja, koji ih napada istim metodama i “formulama”, i to uglavnom “tuđim rukama”.
Svetski centar moći (zapadni) osmislio je proces i načine kako da porobi srpski i ruski narod i da zagospodari njihovim bogatstvima. Navodim neke.
Iz navedenog centra moći, veoma lukavo je poturena ideja stvaranja SSSR-a i Jugoslavije, kako bi preko takvih društveno-političko-pravnih i ekonomskih sistema ostvario svoje ciljeve. Zato nije ni čudno što su SSSR i Jugoslavija, često i temeljno radili ne samo na udaljavanju srpskog i ruskog naroda, već i na njihovom sukobljavanju, uprkos njihovom bratskom osećanju i zajedničkim interesima. Podrazumeva se da se sve nije odvijalo po savršenom scenariju Zapadnog centra moći. I u SSSR-u i u Jugoslaviji bilo je ruskih i srpskih rodoljuba koji su u određenim fazama ublažavali osmišljene štetne namjere i aktivnosti. Dovoljno je spomenuti
Prvi svetski rat i dolazak Lenjina na vlast, koji je zadovoljavao interese spomenutog centra koji je, možda sa pravom, smatrao sebe pobednikom, ali ne onim koji je likovao, već lukavo ubirao plodove – ali ne za dugo. Neočekivan (za Centar moći) dolazak Staljina na vlast, ga je primorao da pripremi i organizuje Veliki rat. I ponovo iznenađen pobedom Crvene armije na čelu sa Staljinom, razmišlja, već oko 1950 godine, da široko objedini onu stranu koja bi ponovo napala SSSR, a u stvari Rusiju. Odustaje od toga plana, napadajući direktno Staljina, otrovavši ga.
U SSSR-u su se smenjivale vlasti, loše, manje loše i dobre za Rusiju i ruski narod.
Rušenje Berlinskog zida bio je lukav plan da se uvuče SSSR u rat. Sve zapadne službe su smatrale da će on po svaku cenu braniti Berlinski zid, što bi omogućilo Svetskom centru moći da ujedini mnoge i širokim frontom napadne SSSR, a suštinski Rusiju.
Ruski rodoljubi su imali najbolji odgovor na spomenute izazove, s obzirom na globalnu situaciju i stanje u kojem su se nalazili Rusija i ruski narod. Rušenje Berlinskog zida i raspad SSSR-a nisu sprečili, već su kroz te procese počeli snažiti Rusiju i taj proces i danas traje.
Događaji u Ukrajini su najavili ruski proces neutralisanja štetnih posljedica koje je proizveo SSSR pod “dirigentskom palicom” Svetskog centra moći.
Dakle, isti procesi su vođeni protiv srpskog i ruskog naroda, zato što naš neprijatelj nas smatra jednim istim narodom. To je rađeno lukavim i moćnim metodama razbijanja ta dva naroda, otkidajući od njih delove kojima je nametan veštački identitet i omogućivano mu je da ima svoju državu, a u suštini veštačku. Tako stvoreni veštački identiteti i veštačke države suprotstavljali su ih svojim matičnim državama i narodima.
Zanimljivo je da kada su ruski i srpski narod okretali leđa Bogu, neprijatelj je imao više uspeha u svojim namerama, a kada su bili sa Bogom, ne samo da neprijatelj nije imao uspeh, nego su im se, sa radošću i dubokim smislom, vraćali zabludeli delovi naroda.
Posle dugog procesa razbijanja osnovnih naroda i religija sa željom da se sve svede na porobljenog pojedinca i krajnjim ciljem, stvaranje njihovog nalik-čovjeka, sledi proces obnove osnovnih naroda i nestanak veštačkih država i naroda.
U ovom vremenu kulminacije materijalističke epohe, Srbi i Rusi imaju istorijski zadatak – uvođenje čovečanstva u duhovnu epohu. Da bi ispunili taj zadatak moraju otrgnute djelove svog organizma vratiti i to načelima dobrote i istine, kao pobedničkim načelima.
Uz taj proces, potrebno je da, obnovljen srpski i ruski narod, spozna i obelodani svoj zajednički istinski koren sa kojeg se metafizički napajao sve vreme. I bez obzira što je u dubokoj prošlosti nosio neki drugi naziv, imao je istu kolektivnu genetsku strukturu kao današnji srpski i ruski narod. A ta kolektivna genetska struktura srpskog i ruskog naroda određuje istorijsku ulogu – odbraniti čovjeka po Božijoj blagodati.
Možda, jedan od koraka u navedenom smislu, bio bi uvođenje staroslovenskog jezika u školama, kako ne bi bio potreban prevodilac između Srba i Rusa.
Banja Luka, 12.03.2025.
Predsjednik SNP – Izbor je naš, Čanković Dane
Komentariši